(Lifestyle-)Coach, trainer, consultant in persoonlijke- team- en organisatieontwikkeling. Haalt het innerlijk goud naar boven.
(Lifestyle-)Coach, trainer, consultant in persoonlijke- team- en organisatieontwikkeling. Haalt het innerlijk goud naar boven.
Bijna dagelijks fiets ik tegenwoordig langs de bosbaan. Heen en weer en heen en weer. De ene keer twaalf kilometer, de andere keer twintig. Als het regent en waait, maar ook als de zon schijnt. De training gaat altijd door. En ik fiets mee, toeter in de ene hand en een stopwatch in de andere. En terwijl mijn roeiers langzaam kledinglaagje na kledinglaagje uittrekken, zoek ik nog even mijn handschoenen omdat ik het zo koud gekregen heb. Daar moet ik nog aan wennen. Als roeier wist ik wel wat ik bij welk weer moest aantrekken, maar als coach heb ik al meer dan eens rillend langs de kant gefietst. Fantaserend over een verwarmd en overdekt fietspad en uitkijkend naar de warme zonnig dagen.
Deze nieuwe episode in mijn roeicarrière begon vorig jaar oktober toen één van mijn huidige roeisters vroeg of ik wilde coachen. Daar had ik eigenlijk geen tijd voor. Maar adviseren en één keer per week meefietsen kon nog wel. Enkele maanden later fiets ik bijna dagelijks mee, maak ik trainingsschema’s en coach meer dan dat ik adviseer. En ik vind het leuk. Mijn roeisters, Olivia en Carline, zijn gedreven en ambitieus. Dat spreekt mij aan, zo was ik ook. En zo ben ik nog steeds, maar nu als coach. Leo Beenhakker zei dat een boer geen koe hoeft te zijn geweest om boer te worden. Dat geloof ik ook, maar het kan toch handig zijn om te weten hoe het gras smaakt. Als topsporter heb je vele jaren ervaring met grote evenementen, presteren onder druk en heb je soms, behalve wanneer je bij Manchester United voetbalde, minimaal 3 of 4 verschillende topcoaches meegemaakt. Het is moeilijk om die ervaring van topsport op te bouwen wanneer je niet als sporter maar als coach begint. Als coach haal ik inspiratie uit drie olympische trajecten, waarvan er twee in een medaille eindigden. En vanuit die ervaring heb ik mijn eigen visie op winnen ontwikkeld.
Blijkbaar kwam het coachverzoek precies op het goede moment. Heel lang heb ik niet willen coachen; geen tijd voor. En áls ik die tijd had, wilde ik liever zelf roeien. Dat gevoel is er niet meer. Ik zou niet meer het topsportleven willen leiden waarin alles draait om trainen en rusten, 24 uur per dag, dag in dag uit. Dat geldt voor een coach niet. Ik hoef immers de volgende dag niet meer fit in een boot te zitten. Iets wat ik van mijn roeisters uiteraard wel verwacht.
En dus fiets ik bijna dagelijks langs de bosbaan. Heen en weer en heen en weer. De ene keer twaalf kilometer, de andere keer twintig.